یکی از تزییناتی که از گذشته تاکنون کاربرد بسیار زیادی در زیبایی ساختمان ها داشته ،آینه کاری است. وقتی که قطعات کوچک آینه به شکل های هندسی و مدل های مختلفی همچون بته های مختلف در می آید و این آینه ها بر روی دیوارها و سقف ها و ستون ها و... بناهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد و به آن مکان جلوه ی زیبا و درخشانی می‌بخشد.
بازتاب نور در این آینه های کوچک و تشعشع آن باعث ایجاد درخشش و زیبایی خاصی می‌شود. از لحاظ استحکام نیز این نوع از تزیینات بسیار مقاوم هستند و تا سال‌های زیادی دوام دارند. اگر به مکان های تاریخی مختلفی رفته باشید و در آن مکان ها از تزیینات آینه کاری استفاده شده باشد، متوجه جلوه ی خاص و دوام بالای این آینه کاری ها خواهید شد.
هنر آینه کاری یکی از شاخه های هنر های تزیینی در کشور ایران محسوب می‌شود و اگر بخواهیم تاریخچه این هنر را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم باید به دورهی ساسانیان بازگردیم. در این دوره از تاریخ ایران ، اولین و زیباترین آینه کاری ها مرسوم شدند و بیشتر در کاخ ها و بناهای پادشاهان ایرانی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
از آینه کاری های برجسته ی تاریخ کهن ایران می‌توان به بنای دیوانخانه ی شاه طهماسب صفوی در سال (۹۳۰–۹۸۴ق/ یا ۱۵۲۴–۱۵۷۶م) اشاره کرد. این بنای زیبا و نمونه ی برجسته ی هنر آینه کاری در شهر قزوین قرار دارد.همچنین اتاق آینه کاخ قصرمنشی در اصفهان نمونه دیگری از آینه کاری باقی مانده از دوران قاجار می باشد.
در دوره قاجار به ویژه حکومت ناصر الدین شاه، آینه کاری به اوج خود رسید و از رونق خاصی برخوردار شد؛ به ویژه که در بناهای مذهبی بسیار کاربرد پیدا کرد. از جمله آن ها می توان به تالار آیینه کاخ گلستان و تالار ها و اتاق های شمس العماره است. از بناهای مذهبی هم تزئینات دار السیاده حرم امام رضا(ع)، ایوان آیینه در حرم حضرت معصومه(س) و حرم شاهچراغ (ع) جزو مهم ترین تزئینات این دوره محسوب می شود.
منبع: هتل قصرمنشی
